Wybacz mi, Pani. Poniosła mnie wichura sroga.
Wrócę póki będzie jasno, póki nie wyklaruje się droga.
Rozwiało ci suknię, włosy i kwiaty wpięte białe.
Usta zamarły, wiem że straciłaś sympatię.
Czekam na znak od Boga, by przyznać Mu od nowa,
Że nie taka burza sroga, co złamane serca.
Fotografia: @industria.jpeg
コメント